KATARZYNA LAMIK: MÓZG OPERACJI, czyli quasi-eksperyment o dyktowaniu rzeczywistości

Jestem malarką i kiedy struktura uczelni wymusiła na mnie podjęcie innych aktywności-napisania pracy i wykonania aneksu, jedynym rozwiązaniem wydawało mi się skonstruowanie takiego pomysłu by wszystkie te części składowe dotyczyły malarstwa i malowania, jako takiego. Dlatego swój dyplom, pracę teoretyczną i aneks do dyplomu oparłam na Quasi-eksperymencie, czyli na dalszym malowaniu obrazów z jedną tylko zmienną- samym wykonawcą. Namalowanie części moich obrazów dyplomowych zleciłam amatorom- podwykonawcom, którym leżąc na kanapie za prowizoryczną ścianką w mojej pracowni, udzielałam szczegółowych wskazówek, dokładnie dyktowałam obraz krok po kroku. W czasie całego procesu nie widziałam obrazów a ich odsłonięcie było publiczne i miało miejsce 10 czerwca 2016, czyli 10 dni przed obroną.
W projekcie MÓZG OPERACJI, czyli quasi-eksperyment o dyktowaniu rzeczywistości tak naprawdę nie chodzi o to, kto trzymał pędzel i wykonywał poszczególne etapy obrazu, istotniejsze jest tutaj postrzeganie wykonawców, jako pierwszych odbiorców dzieła. Mam nadzieję, że dzięki temu, że byli oni amatorami, więcej odbiorców(już nie tych pierwszych) spojrzy na obraz bez dystansu spowodowanego fascynacją stroną techniczną, nie będzie myślało o obrazie w kontekście tego czy umieliby czy nie taki obraz wykonać, a spróbują przyjąć go, jako swój obraz, który mogą zinterpretować, odczytać, zdekodować na swój własny oryginalny i unikalny tylko dla własnej osoby sposób. Każdy odbiorca jest, bowiem autorem kolejnej widzianej przez siebie wersji obrazu.